Тәңірі

Тәңірі (көне түркі – мықты, ер, құдіретті) – көне түркілердің діни наным- сенімдеріндегі тұлғаланбаған, шексіздік күйі есебіндегі Аспанмен теңдестірілген басты Құдай образы.Бұл сөзбен кәдімгі көк Аспанды да атайтын болған.Көне түркілердің космогониялық түсінігін мына сөздер білдіреді: «Жоғарыда Көк Тәңірі,төменде Қара Жер жаралғанда, олардың екі арасында кісі ұлы жаралған екен».Бұл ретте Жер мен Аспанның арасында байланыстылықты байқаймыз.Түркі ескерткіштерінде көшпенділердің барлық жеңістері Көк Тәңірімен байланыстырылған.